การอุปสมบท นั่นคือ การบวชพระ ชายไทยที่มีอายุ ๒๐ปีบริบูรณ์ ถึงจะมีโอกาสบวชได้
ซึ่งความสำคัญของการบวชมีหลายประการ ถ้าพูดกันโดยไม่อ้างหลักวิชาการ ดั่งได้ยินได้ฟังมา
พอจะบรรยายได้ดังนี้
-เป็นการสืบทอดพระพุทธศาสนา ให้คงอยู่คู่ชาติไทยตลอดไป
-เป็นการตอบแทนพระคุณพ่อแม่ ครูบาอาจารย์ ญาติสนิทมิตรสหาย ที่ดีที่สุดอีกทางหนึ่ง
-ได้รู้หลักปฏิบัติดี ปฏิบัติชอบ ขององค์พระจอมไตรองค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า และทำให้รู้ในสิ่งที่ไม่รู้
เปรียบเหมือนได้เทียนส่องทางในทางที่มืดมิดให้สว่าง ได้เห็นแสงประทีปแห่งปัญญา
-ได้เห็นหลักการประพฤติละทางโลก ทางแห่งความสับสน ประพฤติตนอยู่ในหลักแห่งความมักน้อย
-ได้รู้เห็นหลักของการเกิดแก่เจ็บตาย ว่าเป็นเรื่องของความทุกข์ ทุกข์เกิดมาตั้งแต่ได้ยินเสียงร้องออกจากครรภ์นั่นเทียว....พระพุทธเจ้าจึงตรัสสั่งสอนว่า บุคคลผู้ไม่ควรตั้งอยู่ในความประมาท จงประพฤติตนให้เป็นคนมีความดีติดตัว จะจากโลกนี้ไป ความดีก็จะส่งผลทั้งโลกนี้และโลกหน้า และทำให้ไม่ต้องเวียนว่ายตายเกิดอยู่ในวัฏสงสารต่อไป(นิพพาน)
-การบวชทำให้กุลบุตรที่มีจิตใจที่ใจร้อน ได้เป็นคนใจเย็น รู้จักหลักครองเรือน ครองตน ครองผู้ใต้บังคับบัญชา และหลักศีลธรรม ที่ดีงาม ว่า..เป็นเหตุเป็นผลที่พิสูจน์ได้ เมื่อรู้แล้วก็จะต้องประพฤติตนให้เหมาะสมกาล ตน บุคคล ฯลฯ
-การบวชเปรียบเสมือนว่าเป็นผู้ที่สุขแล้ว (สุก) ทั้งสุขกายและสุขใจ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น